Congres 2010: slottoespraak Caroline Copers

Kameraden,

We zijn aan het einde gekomen van dit Statutaire Congres van het Vlaams ABVV. We hebben dit lang voorbereid, goede discussies gevoerd en duidelijke actiepunten gestemd.

Grondige voorbereiding

Deze actiepunten zullen we de volgende vier jaar proberen te realiseren. Ik ben ervan overtuigd dat de grondige voorbereiding ook mee aan de basis ligt van de goede discussies. Immers, we hebben in kleine klankbordgroepen de thema’s uitgediept met interne en externe experten alvorens aan het schrijven van de ontwerpteksten te beginnen.

We hebben vervolgens een Ronde Van Vlaanderen gedaan om de congresteksten te gaan toelichten aan militantenbesturen, centrales, en interprofessionele vergaderingen. En veel meer dan in 2006 hebben jullie allemaal in de centrales gediscuteerd en de teksten geamendeerd. Dat er zoveel amendementen werden ingediend, dikwijls ter ondersteuning en ter versterking van de teksten, is dan ook opnieuw een bewijs van de gedragenheid en de interesse in ons verhaal.

Gisteren (vrijdag 7 mei 2010) hebben de werkgroepen het grootste deel van het werk afgerond en heeft de resolutiecommissie haar finaal fiat gegeven over de eindteksten en een aantal aanpassingen ter stemming voorgelegd deze ochtend.

Ledenbevraging

Daarnaast, en tijdens deze maandenlange voorbereiding, hebben we als Vlaams ABVV ook een grote en wetenschappelijk onderbouwde enquête uitgevoerd door Patrick Vander Weyden van de Gentse universiteit.

Bedoeling van deze enquête was om representatieve uitspraken te bekomen vanuit drie groepen: de leden, de militanten en de secretarissen van het Vlaams ABVV. We bevroegen hen zowel over onze vier congresthema’s als over onze werkingen en diensten.

We bevroegen 6000 leden per post, 44,8% heeft geantwoord.
We bevroegen 8000 militanten per mail: ook hier antwoordde meer dan 40%.
Bij de secretarissen was het antwoordpercentage nog hoger: 61,24 % of 128 van de 209 mensen. 

Met andere woorden: deze resultaten zijn zeer representatief en zullen ons de komende jaren verder helpen om een goed syndicaal beleid uit te bouwen. De volgende maanden worden er nog verdere analyses verricht op de resultaten teneinde nog meer informatie te bekomen uit de antwoorden waarover we vandaag beschikken.

Kameraden,

Sta me toe, op het einde van deze lange voormiddag, om toch nog kort iets te zeggen over onze thema’s.

Thema 1: Aan het werk en toch arm

Armoede en werk leek voor velen in het begin een toch wat ongewone keuze.

Nochtans zijn waardig werk en inkomen deel van onze corebusiness! Maar onze enquête leert ons dat 1 op 4 leden het regelmatig moeilijk hebben om rond te komen … of helemaal niet rondkomen.

In de goedgekeurde standpunten en actiepunten zitten dan ook terecht essentiële strijdpunten zoals verhoging van het minimumloon. Maar ook nieuwe zaken zoals het beter informeren van de leden over de gevolgen van bepaalde loopbaankeuzes en het ontwikkelen van goede doorverwijsinstrumenten.

Daarnaast hebben we ook onze agenda voor het beleid en het overleg en we rekenen op jou, Ingrid (minister Ingrid Lieten, nvdr), om dit mee te nemen naar de Vlaamse Regering. Ik denk dat we het eens zijn over de noodzaak voor een armoedetoets. En je zal geen bezwaar hebben tegen het actiepunt dat stelt dat kortingen en premies in het voordeel van de laagste inkomens dienen te worden toegekend.

Thema 2: Werkbaar werk

Werkbaar Werk was dan weer een vlag die vele ladingen dekt en waar in het begin wat onwennig op gereageerd werd: hoe realiseren we zoiets?

Maar onze leden en militanten bevestigden in de enquête zeer duidelijk dat er niet kan geraakt worden aan de brugpensioenen noch aan de wettelijke pensioenleeftijd. Maar tegelijk is 1 op 2 het eens dat 50-plussers moeten aangemoedigd worden om werk te zoeken.

De nuance zit in het woord aanmoedigen! Hier maken we het verschil met vele politici, opiniemakers en werkgevers. Voor ons kan er immers geen sprake zijn van langer moéten werken.

Deze strijd zal niet gemakkelijk zijn, want werkgevers lopen niet warm voor werkbaar werk. Ze willen niet nadenken over hoe oudere werknemers het gemakkelijker te maken zodat ze het ook langer volhouden. Jullie hebben ons in de discussies duidelijk gemaakt dat de hoge werkdruk en de hoge productiviteitseisen in de bedrijven deze discussie zeer moeilijk zullen maken.

Trouwens, werkstress is in Vlaanderen het werkbaarheidsprobleem bij uitstek. De nu lopende Werkbaarheidsmonitor van de Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (SERV) zal dit binnenkort wellicht opnieuw aantonen.

Een van de manieren waarop we het overleg rond werkbaar werk in de bedrijven kunnen helpen op sporen zetten is door onze vorming. Uit onze enquête blijkt een grote behoefte aan vorming over personeelsbeleid. Uit ons congres komt ook duidelijk de vraag rond de versterking van het Betaald Educatief Verlof (BEV) en van de opleidingscheques die niet beperkt zouden mogen worden tot werkgerelateerde opleidingen. Immers, levenslang en levensbreed leren is een belangrijk onderdeel van werkbaar werk.

Opnieuw kijk ik naar het Vlaams beleid. Het regeerakkoord van 2009 is duidelijk: daarin staat dat de Vlaamse regering de werkgevers en vakbonden zal faciliteren om een akkoord te sluiten rond meer werkbaar werk. En dat sectorale actieplannen dienaangaande zullen gestimuleerd worden.

Ik reken er op dat minister van Werk Philippe Muyters en minister-president Kris Peeters dit onderdeel van het regeerakkoord ten volle zullen uitvoeren. Maar dan zullen ze eerst de werkgeversorganisaties VOKA en UNIZO moeten overtuigen om zo‘n akkoord met inhoud af te sluiten. Ook op dit vlak is er bij de werkgevers alvast geen enthousiasme te bespeuren.

Thema 3: Een sterke overheid

Dat we een sterke overheid allemaal belangrijk vinden, dat geen thema is waar alleen ACOD of de socio-profitsectoren zouden van wakker liggen, is gebleken uit onze discussies.

Met onze actiepunten kiezen we voor een offensieve aanpak. We moeten onze leden beter informeren over het belang en de meerwaarde van onze federale sociale zekerheid en fiscaliteit.

We willen een juiste beeldvorming over ambtenaren, want ambtenaren zijn niet het probleem maar de oplossing. De inzet van het debat over de diensten van algemeen belang is dan ook groot, de discussie over overheidssubsidies aan bedrijven ook. Van deze bedrijven moet ook verwacht worden dat zij overheidssubsidies efficiënt inzetten, zeker indien diezelfde bedrijven een grotere efficiëntie van de overheid eisen.

Ten aanzien van het beleid is het belangrijk dat het subsidiebeleid wordt bijgestuurd. Niet alleen moeten de informatie- en controlerechten van onze delegees worden gerespecteerd, ook moet er een aantoonbaar maatschappelijke meerwaarde zijn, zeker ook op vlak van werkgelegenheid.

We verwachten hoe dan ook dat de Vlaamse overheid werk maakt van een vernieuwd maar vooral ook overlegd industrieel beleid. Het gaat hier immers over het voortbestaan van een aantal industriële activiteiten en het ontwikkelen van nieuwe sectoren, niches en domeinen. Met andere woorden: het gaat over duurzame tewerkstelling en dit moét een zaak zijn van sociaal overleg, niet alleen een zaak van werkgeversfederaties en beleid.

We hebben reeds herhaaldelijk, ook voorafgaand aan het congres, duidelijk gesteld dat het efficiëntieverhaal geen verhaal is van besparingen alleen. Wanneer we de plannen van de Vlaamse regering zien in verband met de VRT, De Lijn of VDAB, dan zeg ik in alle duidelijkheid: we hebben een serieus probleem!

Want dergelijke verregaande besparingen kunnen niet anders dan de kwaliteit van de openbare dienstverlening ondergraven en de tewerkstelling schaden. We vragen de sp.a om binnen de Vlaamse regering en het Vlaamse parlement de nodige bijsturingen door te voeren. In tijden van zware economische crisis kan er niet bespaard worden op werk!

Bovendien is er vanuit de werkgroepen een duidelijk signaal gekomen dat de hoge jeugdwerkloosheid vandaag sterke aandacht vergt vanuit het Vlaams ABVV.

Thema 4: Een sterk ABVV in Vlaanderen

Ons laatste thema handelde over onszelf.

Onze organisatie, onze werkingen en diensten, onze dienstverlening en ondersteuning. We hebben onszelf vandaag een groot programma opgelegd om het als Vlaams ABVV nog beter te doen. En ik zeg speciaal: beter. Want uit onze enquête blijkt dat 80% van de leden tevreden tot zeer tevreden is over ons.

Maar we mogen niet op onze lauweren rusten. De enquête toont ook aan dat de verwachtingen van de leden hooggespannen zijn, vooral op vlak van arbeidsmarktgerichte dienstverlening. Bijna 90% van de leden vindt hulp bij het zoeken naar werk, beroepsopleiding voor werkzoekenden en loopbaandienstverlening belangrijk. Ik kijk in dat verband opnieuw naar de Vlaamse regering en de beloofde extra middelen voor loopbaanbegeleiding!

Politieke verkiezingen

We zijn niet alleen een dienstverlenende organisatie, we zijn een vakbond en dus ook een sterke tegenmacht tegenover werkgevers en overheid.

Op 13 juni 2010 moeten we een nieuwe federale regering verkiezen. We moeten dan absoluut onze verantwoordelijkheid nemen .

N-VA, CD&V en Open VLD spelen met vuur door deze politieke crisis uit te lokken. Ik heb geen begrip voor diegenen die vandaag oproepen om niet te gaan stemmen. Lichtzinnige politiek pak je niet aan door lichtzinnig met ons democratisch stemrecht om te springen. Kameraden, we moeten daarom iedereen in onze omgeving, op het werk, in de straat, overtuigen om een nuttige stem uit te brengen op 13 juni.

De institutionele problemen dienen te worden opgelost. Het Vlaams ABVV droomt niet van een terugkeer naar een ‘Belgique à papa‘. We vinden het uiteraard normaal onderwijs te krijgen in de eigen taal of een economisch beleid te kunnen voeren op maat van de regio’s.

Maar op een moment van zware economische crisis kan en mag de staatshervorming niet de inzet vormen van deze politieke verkiezing.
De inzet moet zijn dat vergrijzing een zegen is die een bedreiging begint te worden.
De inzet moet zijn dat er jobs worden gecreëerd; dat onze federale sociale zekerheid gewaarborgd blijft; en dat de armoede grondig bestreden wordt, en dat kwalitatieve openbare diensten onverkort verzekerd blijven.
De inzet, kortom, moet zijn dat er meer rechtvaardigheid en meer solidariteit in onze maatschappij komt, in plaats van minder.

Willen we een Forza Flandria vermijden, dan moeten we allemaal, alle socialisten, op 13 juni met één stem spreken!

Een sterke vakbondsploeg

We hebben onze actiepunten, we hebben een nieuwe website, we hebben hard en goed gewerkt .

De militanten, de secretarissen, maar niet in het minst ook alle collega’s van het Vlaams ABVV die samen met mij onder dit congres de schouders hebben gezet en er een succes van hebben gemaakt, zowel inhoudelijk als praktisch, over de teksten tot de foto’s, van de aankleding van de zalen tot het organiseren van het logies en de catering, van de regiekamer tot de stemmentellers, van vestiaire en onthaal tot het nachtelijke aanpassen en laten drukken van de teksten …..

Want voor en achter de schermen werken vele ABVV-ers lange uren om dit congres te doen slagen. Graag een applaus voor hen allemaal

Bedankt ook Monique, Patrick, Gaby en Erwin voor jullie getuigenis.
Bedankt Farid voor het filmen.
Bedankt voorzitters, verslaggevers en inleiders van de werkgroepen.
En last but not least: bedankt aan Rudy Deleeuw voor het in goede banen leiden van het congres en aan Eddy Van Lancker voor de impliciete en expliciete steun.

Dank tenslotte aan jullie allen, de militanten en secretarissen, voor jullie inzet en engagement.

Samen gaan we er voor de volgende vier jaar; en we zullen opnieuw bewijzen dat een sterke vakbond in Vlaanderen broodnodig is!