Getuigenissen over energie en armoede
02/04/2009 - Steeds meer mensen kunnen hun energierekeningen niet betalen. Marcella, Dirk, Gust en Janine getuigen over hun problemen met hun energiefactuur en overleven met een budgetmeter.
1. Marcella
« Als je energierekening verdubbelt, is er geen sprake meer van waardig leven. Dan gaat het over 'overleven' »
Ik ben een alleenwonende gepensioneerde met een pensioen van minder dan 1000 euro per maand. Voor mij is de prijs van de energie echt wel een probleem geworden.
Als ik mijn fakturen van 2008 vergelijk met die van 2003, dan stel ik vast dat de prijs op vijf jaar tijd bijna verdubbeld is. Maar mijn pensioen is op die vijf jaar niet verdubbeld.
Als ik erg zuinig bent, kan ik mijn energiefactuur beperken tot 80 euro per maand. Maar dan moet ik per jaar nog steeds een volledige maand pensioen afgeven aan de energieleverancier.
Het is ook nog zo dat het vooral gepensioneerden met een klein pensioen zijn die tijdens hun beroepsleven niet de mogelijkheid hadden om een eigen woning te verwerven. Zij moeten van hun pensioen dus al enkele honderden euro’s aan huishuur besteden.
En als je dan nog een energierekening in de bus krijgt die verdubbelt, dan is er eigenlijk geen sprake meer van waardig leven. Dan gaat het over “overleven”.
Ik ken veel mensen, die na aftrek van hun vaste kosten, maar 500 euro over hebben om te leven. De minste tegenslag – bijvoorbeeld een huishoudtoestel dat het laat afweten – is genoeg om echt in de problemen te geraken. Ze zijn bang dat ze op een goeie dag de hulp van het OCMW zullen moeten inroepen.
Voor al deze mensen maken enkele tientallen euro’s per maand meer of minder aan de energie-leverancier echt wel een wereld van verschil.
Getuigenis van ABVV-Senioren.
2. Dirk
« Ik ben overdonderd. Electrabel stuurt mijn rekeningen steeds naar het verkeerde adres, waardoor ik nooit op tijd kan betalen »
Ik ben alleenstaande, verwikkeld in een echtscheiding. Daardoor moest ik op twee jaar tijd drie keer verhuizen. De laatste keer ben ik verhuisd op 1 oktober 2008.
Ik vul de verhuisformulieren van de VREG in en bezorg ze aan Electrabel, mijn leverancier. Electrabel stuurt me een slotfactuur voor mijn oude adres.
Ik duid opnieuw Electrabel aan als leverancier op mijn nieuwe adres. Helaas krijg ik geen voorschotfacturen op mijn nieuwe adres.
Plots ontvang ik een brief van Eandis. Ze dreigen ermee de gas en elektriciteit af te sluiten als ik niet snel zorg voor een geldig leveringscontract op mijn nieuw adres.
Dus ik bel naar Electrabel. Electrabel zegt: “Op je oude adres had je geen echt contract maar een standaardcontract. Toen waren wij je standaardleverancier. Je had ons basisaanbod. Maar dan zijn de verhuisformulieren van de VREG onvoldoende om te kunnen leveren op je nieuwe adres. Je moet nu eerst een echt contact met ons ondertekenen."
Ik vraag dus telefonisch een contract aan. Ze zullen me alles opsturen. Plots zegt de telefoniste: “Als je klant wil worden bij ons, moet je wel een waarborg betalen. Een waarborg van 305 euro.”
Ik sta verstomd en vraag waarom. “Omdat je in het verleden een aantal keren je rekeningen te laat betaalde.”
Ik ben overdonderd. Eigenlijk betaal ik mijn rekeningen te laat omdat de leverancier de facturen te laat toestuurt. Electrabel stuurt de facturen steeds verkeerd, naar mijn eerste adres. Ik neem terug contact op met Electrabel en houd voet bij stuk. Ik word verschillende keren doorverbonden met achterliggende diensten. Zij zullen het nakijken en terugbellen.
Twee dagen later telefoon: Electrabel laat de waarborg vallen.
Gelukkig ben ik een koppige klant en word ik ondersteund door het project energie en armoede van Samenlevingsopbouw. Wie kan anders op tegen deze opdringerige eis van een leverancier?
Getuigenis uit het Project energie en armoede van Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie vzw.
3. Gust
« Mijn maandelijkse voorschotten betalen gaat nog net. Maar de jaarafrekening is er te veel aan.»
Ik ben alleenstaande. Ik ben in collectieve schuldenregeling en krijg 75 euro leefgeld per week. Hiervan moet ik ook mijn energiefactuur betalen.
Mijn maandelijkse voorschotten betalen gaat nog net. Maar de jaarafrekening is er te veel aan.
Ik vraag een afbetaalplan. Maar het voorstel van mijn leverancier is eigenlijk te hoog gegrepen voor mij. Ik kan het betaalplan echt niet volhouden.
De leverancier zei: “Ofwel betaal je een waarborg van 800 euro, dat is vier maal mijn voorschotfactuur, ofwel word je gedropt”.
Ik kan de waarborg niet betalen. Ik zoek een andere leverancier via internet. Maar dat lukt niet omdat de leverancier me niet wil als klant.
Nu ben ik voor gas en elektriciteit klant bij de netbeheerder. Maar dat is niet mijn eigen vrije keuze!
Getuigenis uit het Project energie en armoede van Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie vzw.
4. Janine
« Ik doe mijn best, ik doe het voor mijn kinderen. Maar ik vraag me af: hoe diep kunnen ze mij nog krijgen?»
Ik ben een alleenstaande moeder met twee opgroeiende dochters van 15 en 17 jaar.
Ik heb al veel tegenslag gehad in mijn leven. Ik heb een wisselend inkomen: werk, ziekenkas,werkloosheid en OCMW-steun. Heel vaak heb ik het gevoelen niet te mogen leven, maar te moeten óverleven.
Zorgen voor warmte en licht zijn al jaren twee belangrijke opdrachten in mijn leven. Mijn problemen worden vaak niet begrepen door de netbeheerder, hulpverleners en de LAC.
Ik word afgesloten van gas in november 2007. Ik kan de rekeningen niet betalen. En aan de eis voor heraansluiting, namelijk eerst de helft van de schuld betalen, kan ik ook niet voldoen.
Door de koude springen de waterleidingen in de badkamer. Deze winter douchen we af en toe bij vrienden. Ons huis verwarmen we met één kolenkachel. Eén van mijn dochters werd opgenomen in het ziekenhuis met onderkoelingsverschijnselen. Koken gebeurt sinds 2007 op een campingvuurtje.
In september 2004 installeert de netbeheerder een budgetmeter voor elektriciteit. Ik heb een budgetmeter met een stroombegrenzer van 6 ampère. Ik kreeg nooit 10 ampère. Want vooraleer de overheid de beslissing neemt om overal 10 ampère te installeren, is mijn minimumlevering al afgepakt.
Ik leef dus al jaren met een naakte budgetmeter. Heb ik geen geld, dan heb ik ook geen elektriciteit.
En als ik geld oplaad, dan gaan er telkens centen af om mijn opgebouwde schulden van de budgetmeter af te betalen.
Regelmatig opladen is een probleem. Soms geraak ik niet tijdig in het kantoor omdat ik niet op tijd klaar ben op mijn werk. Soms heb ik gewoon geen centen.
In oktober 2008 kan ik plots helemaal niet meer opladen. Zelfs mijn naakte budgetmeter werkt niet meer! Ik bel naar de netbeheerder. Hun computer legt mijn budgetmeter volledig stil. Dat gebeurt vanuit hun kantoor. Ze noemen dit een blokkade!
De reden: een openstaand saldo van de periode vóór er een budgetmeter werd geïnstalleerd.
Ik moet hun afbetaalplan aanvaarden of de naakte budgetmeter kan niet heropgestart worden. Als ik het afbetaalplan niet volg, kunnen ze na de winterperiode van 2009 mijn budgetmeter terug volledig afsluiten.
Ik doe mijn best, ik doe het voor mijn kinderen.
Maar ik vraag me af: hoe diep kunnen ze mij nog krijgen?
Getuigenis uit het Project energie en armoede van Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie vzw.
