Reactie Vlaams ABVV en ACV op de Septemberverklaring 2006 van de Vlaamse regering
Ook voluit voor gelijke kansen op werk?
25/09/2006 - Vlaams ACV en ABVV verwelkomen de aandacht voor de versterking van het economisch weefsel, maar vragen evenzeer de aandacht voor de sociale uitdagingen waarmee Vlaanderen geconfronteerd blijft, onder meer op de arbeidsmarkt, in het onderwijs en de zorg- en welzijnssector.
2007 moet net als voor Europa, ook in Vlaanderen het Jaar Voor Gelijke Kansen worden. Gelijke kansen voor iedereen, ook voor werkenden en werkzoekenden. ABVV en ACV pleiten ervoor om het beleidswerk tijdens de komende maanden niet te laten overheersen door een debat over extra bevoegdheden, maar eerder de vele hefbomen die Vlaanderen nu al heeft, zoals het sociaal overleg over competenties, diversiteit en innovatie, daadwerkelijk in te zetten.
1. We ondersteunen de grote aandacht voor het sociaal-economische beleid, met daarbij een sterke nadruk op investeringen in innovatie, sociale huisvesting, infrastructuur, mobiliteit, onderwijs en zorg. Een doelmatig en succesvol economisch relancebeleid vereist echter dat:
- er ook strategische keuzes voor een economisch relancebeleid worden gemaakt, met aandacht voor investeringen in toekomstgerichte en innovatieve niches;
- de bedrijfssteun meer georiënteerd wordt naar innovatie, de ontwikkeling van competenties, duurzaam en maatschappelijk verantwoord ondernemen;
- de regering essentiële instrumenten van het Vlaamse economische beleid, zoals het economisch overheidsinitiatief en het preventief bedrijfsbeleid, nieuw leven zou inblazen;
- zowel op de rondetafelconferenties als in VESOC een volwaardige en open dialoog met alle sociale partners gevoerd wordt over het industrie- en innovatiebeleid.
2. Er is dringend nood aan een “sense of urgency” om ook de sociale uitdagingen verder aan te pakken. In de eerste plaats de uitdaging om aan iedereen kansen op evenredige arbeidsdeelname te verzekeren.
We stellen vast dat er bijkomende inspanningen voorzien zijn voor een gelijke kansenbeleid in het onderwijs en in het arbeidsmarktbeleid.
We verwachten dat:
- de ongekwalificeerde uitstroom uit het onderwijs verder wordt teruggedrongen;
- er meer aandacht gaat naar opleidingen op initiatief van de werknemer en het competentiebeleid naar jongeren en werklozen;
- er wordt voorzien in een kwalitatieve trajectbegeleiding op maat voor alle werkzoekenden;
- laaggeletterdheid meer aandacht krijgt;
- kansengroepen meer kansen op de arbeidsmarkt krijgen aangeboden, onder andere via een verdere uitbouw van de sociale economie, want voor hen halen we geenszins de gemiddelde werkzaamheidsgraad van 64,9%.
3. De grotere aandacht voor economie mag evenmin inhouden dat men gas zou terugnemen op vlak van zorg, welzijn, milieu en overheidsdienstverlening. We betreuren dat een groot deel van de beperkte beleidsruimte wordt ingezet voor de forfaitaire korting op de personenbelasting terwijl voor vele andere maatschappelijke noden de financiering achterblijft.
We verwachten in elk geval dat:
- wachtlijsten in de zorg onverkort worden aangepakt;
- het beroep doen op alternatieve financiering (PPS-formules) op lange termijn niet tot budgettaire ontsporingen leidt;
- niet alleen energie maar ook water als een basisvoorziening wordt behandeld;
- het aangekondigde fiscaal pact met de gemeenten niet neerkomt op een verschuiving van lasten van bedrijven naar de gezinnen;
- de regering duidelijke doelstellingen vooropstelt, concrete maatregelen neemt om de kwaliteit van het leefmilieu te verbeteren en een hoog ambitieniveau nastreeft inzake investeringen in hernieuwbare energie en warmtekrachtkoppeling.
4. Wat we vooral missen is een verwijzing naar de eigen verantwoordelijkheid van het bedrijfsleven.
Dit staat in schril contrast met de aandacht voor economie, met de ambitie van de Vlaamse overheid om als werkgever het goede voorbeeld te geven en met het onderlijnen van de plichten van jongeren en werkzoekenden.
We verwachten in elk geval dat:
- de werkgevers worden aangezet om (verder) hun verantwoordelijkheid te nemen, in het bijzonder via het aanbieden van bijkomende stage- en werkervaringsplaatsen, investeringen in arbeidsorganisatorische innovatie en werkbaarheid, en de valorisatie van diversiteit op de werkvloer;
- niet in het minst via onderhandelingen over een nieuw Vlaams opleidings- en werkgelegenheidsakkoord.
5. “Samenleven is een werkwoord” stelt de septemberverklaring. We kunnen dit voluit onderschrijven, maar dit gaat eveneens op als het gaat om het samenleven tussen de gemeenschappen in dit federale land.
Wat ons betreft mag niet geraakt worden aan de bestaande solidariteitsmechanismen: sociale zekerheid, sociaal overleg over loon- en arbeidsvoorwaarden, een solidaire financiering van gemeenschappen en gewesten. Noch met het arbeidsmarkt- en werkgelegenheidsbeleid, noch met het fiscale beleid mag men overigens lichtzinnig omspringen. Wij verwachten in elk geval dat de Vlaamse regering het sociaal-economische debat niet laat ondersneeuwen door een debat over nieuwe bevoegdheden en extra autonomie.
Contact
- Caroline Copers - Algemeen Secretaris - 0475 32 44 47
