50+ bevraging: Langer werken of langer aan de dop?

20/12/2011 Persbericht - 50-plussers willen nog werken, maar zijn pessimistisch over hun jobkansen. "Ik heb het gevoel dat we voor niks meer dienen." Dat blijkt uit onze bevraging van 500 werkzoekende 50-plussers. Welke maatregelen zijn nodig om voor verandering te zorgen?


Ongewild op de arbeidsmarkt

50-plussers vormen een kwart van alle werkzoekenden in Vlaanderen. Maatregelen om hen te activeren krijgen een almaar groter belang in het arbeidsmarktbeleid. Maar die maatregelen voldoen allerminst, blijkt uit een bevraging van het Vlaams ABVV van 500 werkzoekende 50-plussers.

  • 95% van de werkzoekende 50-plussers zegt nog te willen werken, al is niet voor iedereen hetzelfde tempo of de prestatiedruk van vroeger nog haalbaar.
  • Slechts een minderheid (13%) denkt echter nog een goede kans te maken om snel een job te vinden.
  • Of men nu veel of weinig solliciteert maakt daarbij niet uit: ongeacht het aantal sollicitaties dat men doet, wordt 90% zelden uitgenodigd voor een gesprek, 30% zelfs nooit. Volgens zowat de helft is dat louter omwille van hun leeftijd.
  • Ook wie wel wordt uitgenodigd, ervaart dat: 45% geeft aan dat de werkgever tijdens het sollicitatiegesprek liet blijken dat zijn of haar leeftijd een probleem was.

Ander beleid nodig

“Activering en tewerkstellingspremies zijn belangrijk, maar hebben te weinig impact op de kansen die ouderen krijgen om een job te vinden. Ook vermindering van de loonkost heeft maar een zeer beperkt effect. Er is dus veel meer nodig,” stelt Caroline Copers, algemeen secretaris van het Vlaams ABVV.

“Als we ouderen echt aan de slag willen helpen, moeten we ook inzetten op het activeren van de werkgevers en op investeringen in aangepaste jobs en werkbaar werk. Bovendien blijft, gezien de geringe aanwervingskansen, een sociaal vangnet via brugpensioen voor ouderen noodzakelijk. Het federaal regeerakkoord slaat op deze cruciale punten de bal volledig mis,” zegt Copers.

De stem van de ouderen laten horen

Het Vlaams ABVV organiseerde deze enquête tussen november en december 2011 bij 500 Vlaamse vijftigers die recent werkloos werden. In het maatschappelijk debat worden zij meer en meer afgeschilderd als een groep die hun verantwoordelijkheid niet wil opnemen. Ze willen vervroegd op pensioen, ze willen uitbollen, ze zoeken niet genoeg naar werk...

Eén stem blijft echter manifest afwezig in dit debat: die van de ouderen zelf. Het Vlaams ABVV peilde daarom naar hun mening en hun ervaringen, naar hun buikgevoel ook. De respons was onverwacht groot.

  • Het persdossier met alle cijfers, beleidsaanbevelingen en getuigenissen van werkzoekende 50-plussers kan u hieronder downloaden:

Downloads

50-plussers aan het woord

“Machteloosheid alom”

Hieronder vindt u een selectie uit de persoonlijke verhalen of visies van de deelnemers van onze enquête. Het stigma dat hen wordt toegedicht raakt hen diep.

Ik heb de indruk dat hoe meer ervaring je hebt, hoe minder werk je vindt.

Het is niet meer normaal wat zich afspeelt op de arbeidsmarkt. Zeker als je via een interim moet gaan. Wat een vernedering iedere keer.

Kans op werk mag je vergeten!

Ik heb het gevoel dat het alléén draait om de fiscale voordelen van de werkgever. Voor de rest zijn ze ons liever kwijt dan rijk alleen al omwille van de verworven rechten die we tijdens onze loopbaan opgebouwd hebben.

Mijn ervaring leert me dat ik waarschijnlijk wel kans op werk heb, maar niet voor een deftig loon naar ervaring en leeftijd.

Bij verschillende interimkantoren als je je als 45+ gaat inschrijven worden je gegevens "gedelete uit pc" voor je het kantoor verlaat en daar wordt geen tijd en inspanning aan geforceerd (info uit directe interim bron en realiteit).

Na mijn scheiding moest ik dringend werk vinden. Reeds zes jaar ga ik deeltijds poetsen. Dit werk is volledig onder mijn niveau (ik heb een diploma hoger onderwijs). Ik heb deeltijds ook een eigen naaiatelier van gordijnen. Ik volgde verschillende opleidingen o.a. retoucheren van kleding; Deze kennis pas ik nu ook toe in mijn atelier. Maar ik had zeer graag het poetswerk vervangen door werk dat meer bij mij aansluit. Telkens ik een vacature zie waar men een retoucheuse vraagt, ga ik er op in. Hierbij ervaar ik dat mijn leeftijd een duidelijk obstakel is voor de werkgever. Mijn kennis en ondertussen lange ervaring speelt geen enkele rol. Ik krijg niet eens de kans om dit te bewijzen. Ik vrees dat ik zal moeten blijven poetsen, ondanks een rugletsel.

Werkgevers geven de indruk da ze goedkopere jongere personen zonder ervaring verkiezen dan een oudere werknemer die reeds een ruime ervaring heeft opgebouwd.

Bij de managers komt het op aan van zeer veel verschillende taken uit te voeren, veel uren presteren,en zo weinig mogelijk te betalen en zeker geen respect verwachten (wij zijn “oude dozen”)...

Het loon is ook dikwijls een probleem. Ze willen wel jouw ervaring maar ze willen er niet voor betalen.

Op schriftelijke sollicitaties krijg ik geen antwoord. Als ik bel en mijn gegevens doorgeef krijg ik meestal te horen dat ik een sterke kandidaat ben… tot ze mijn leeftijd horen. Dan wordt het een paar seconden stil en dan krijg ik te horen dat ze nog wel iets laten weten. Ik heb van mijn 16 tot mijn 53 gewerkt en nu zou ik mijn stempelgeld verliezen. “

Het woord 'overkwalificatie' zou minder gebruikt mogen worden door werkgevers. Ze durven niet botweg zeggen dat ze je niet willen aanwerven omwille van je leeftijd - dat je ervaring en inzet toont telt niet mee - dan zeggen ze maar dat je te ver woont.

Ik hebt het gevoel dat we voor niks meer dienen.

Ik heb dus werk, maar meestal denken de werkgevers dat je op die leeftijd geen motivatie meer hebt en dat terwijl je een schat aan ondervinding hebt. Leeftijd is voor de werkgevers het grootste probleem, je bent voor hen geen investering meer.

Ik weet momenteel gewoon niet meer wat de kansen op werk voor 50-plussers zou kunnen verhogen.

Ondanks het feit dat ik heel wat te bieden heb (30 jaar beroepservaring, opleiding hoger niet-universitair) krijg ik zo goed als nooit antwoord op mijn sollicitaties. In de beginperiode van mijn werkloosheid solliciteerde ik véél vaker en véél actiever, maar als je zelfs niet de kans krijgt jezelf voor te stellen maar merkt dat jouw sollicitatie meteen opzij geschoven wordt...

Ik pleit er voor om bedrijven/werkgevers een quotum op te leggen die hen ertoe verplicht om 50+ aan te werven.

Men zou bedrijvers/werkgevers veel vlugger op de vingers moeten tikken als ze 50+ blijven discrimineren.

Werkloosheidsuitkeringen stopzetten na verloop van tijd is pure waanzin en gaat veel gezinnen in de armoede drijven. Ik wil werken. Ik ben overtuigd dat er zo nog velen zijn. Het probleem ligt bij de werkgevers die je droppen omwille van je leeftijd en die ook weinig geneigd zijn om "ouderen" aan boord te hijsen. Zonder de door velen verguisde overheid zat ik nu zonder job. Het onderwijs heeft me wel nog gewild.

Wat de goegemeente of de werkgeversfederaties ook mogen beweren: 50+ komen niet meer aan de bak!

ik was geselecteerd voor een vacature, mocht drie keer terugkomen, tot in de laatste ronde. In elk gesprek gingen de vragen over mijn leeftijd: waarom ze mij zouden verkiezen boven een jongere, waarom ik op mijn leeftijd nog ander werk zocht, hoe ik dacht het werk aan te kunnen vermits in hun sector 50-plussers recht hebben op bijkomende vakantiedagen...

Ik vind het heel jammer dat de arbeidsmarkt een aantal vooroordelen heeft tegenover 50+ (duur, niet snel, niet gemotiveerd...). Nochtans vind ik dat ik nog heel wat te bieden heb (enthousiasme, ervaring, relativering, coachende kwaliteiten ...).

Enerzijds zegt men dat we langer moeten werken, maar de arbeidsmarkt biedt ons geen plaats/kans meer. Vele 50+ zijn nog jong van geest, willen vooruit, zijn loyaler dan de jongeren want houden niet zo van jobhoppen. Dus dat zijn voordelen.

Ik ondervind, bij het opsturen van een CV, dat de werkgevers bij het zien dat je reeds 53 jaar bent de moeite niet doen om u uit te nodigen voor een sollicitatiegesprek. Ik zeg niet dat ze allemaal zo zijn, maar toch zeker 95 %.

Als bediende worden er zoveel eisen gesteld dat dit niet meer leefbaar is.

Leeftijd is het grote struikelblok op de arbeidsmarkt.

De regering zit altijd maar te zeggen dat er meer 50-plusser aan het werk moeten blijven. Misschien moeten ze zich eindelijk eens gaan realiseren dat de oprecht zoekende 50-plusser geen kans meer maakt op een job, alle activa toestanden ten spijt.

Niemand vermeldt dat het om je leeftijd gaat aangezien dat wettelijk niet mag, maar men verwacht wel dat je je kennis, vaardigheden en expertise aanwendt tegen een laag loon. Bij één van de sollicitatiegesprekken bleek er geen enkele overname van anciënniteit mogelijk te zijn. Ik besef heel goed dat er ingeleverd moet worden op het loon van de vorige werkgever, maar als 50-plusser starten aan de wedde van een schoolverlater? Toch wel bij het haar getrokken!

Voor de 50 plusser is er geen plaats meer op de arbeidsmarkt. Ervaring begrip en geduld zijn taboe in deze tijd. Enkel geld is nog belangrijk.

Ondanks de ervaring en de fiscale voordelen voor de werkgevers kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat men in dit land de 50 plussers niet meer wil tenzij aan een minimum loon en dan nog... Het is behoorlijk irriterend als je profiel ok is naar de vacature toe en je de reactie krijgt dat het niet zo is. Machteloosheid alom.

Lees ook

Zoek op trefwoord

vijftigplussers werkgevers werkzoekenden