ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw schrijft brief aan studenten over staking

24/01/2012 - De algemene staking van 30 januari 2012 zal onvermijdelijk tot hinder leiden. Maar we vragen begrip en solidaritet. Want we strijden ook voor jouw toekomst.


Beste studenten,

Jullie vele vragen over de hinder door deze staking verdienen een antwoord. We begrijpen dat jullie persoonlijk, op korte termijn, in de problemen zullen komen door deze staking.

Staken is altijd ons laatste actiemiddel. Op 30 januari 2012 doen we dit in overleg met onze collega’s van de christelijke en liberale vakbonden ACV en ACLVB.

Hinder

Een staking kan nooit zonder iemand hinder of last te bezorgen. Binnen de vakbond weten we dat.

We weten dat we vaak, juist door te staken, hinder doen ontstaan voor de mensen die we zo vurig verdedigen. Verdedigen, niet alleen op momenten dat we actie voeren, maar ook in het overleg op de verschillende beleids- en beslissingsniveaus.

Met de rug tegen de muur

We grijpen pas naar het stakingswapen op momenten dat we met de rug tegen de muur staan, als het écht niet anders kan.

Wist je trouwens dat er in ons land helemaal niet meer gestaakt wordt dan in andere landen? En dat voor elke staking die in het nieuws komt, er zoveel meer andere dossiers zijn waar we – in stilte – meewerken aan constructieve oplossingen?

Geen openbaar vervoer

 Bij de meeste stakingen worden de gevolgen gedragen door zij die rechtstreeks betrokken zijn. 

Dat zijn de werknemers die staken (vergeet niet dat zij die dag niet worden betaald en dat de stakingsvergoeding komt uit de stakerskassen die gespijsd worden door de leden zelf, niet zoals sommigen stellen door de belastingbetalers.

En dat zijn de werkgevers die een dag productie kwijt zijn.

In bepaalde sectoren is het echter onvermijdelijk dat ook derden hinder ondervinden van de actie. Denk aan stakingen in winkels, of bij de openbare diensten waarvan iedereen het blijkbaar zo vanzelfsprekend lijkt te vinden dat ze er elke dag opnieuw voor ons zijn.

Daar zitten we als vakbonden telkens opnieuw gevangen in een dilemma, want door te staken veroorzaken we ook hinder voor hen die we niet willen treffen.

Genoeg!

En toch staken we. Want staken is een basisrecht.

Voor wie een stem heeft die niet luid genoeg spreekt om gehoord te worden door politici en andere machtshebbers, is de staking het ultieme signaal om te zeggen: genoeg!

Zonder stakingen door onze voorgangers was er nu geen algemeen stemrecht, geen achturendag, geen betaald verlof, geen toegankelijk openbaar vervoer, geen betaalbaar onderwijs, geen kwaliteitsvolle gezondheidszorgen, geen pensioen, geen werkloosheidsuitkeringen…

Bovendien geldt alles wat de vakbonden bekomen voor elke werknemer en werkzoekende, dus niet alleen voor de eigen leden. Het gaat telkens om onderhandelingen of acties die ook de niet-leden ten goede komen. Dat mag ook wel eens benadrukt worden.

Waarom we staken op 30 januari

De staking van 30 januari 2012 komt niet uit de lucht vallen. Niet voor de regering, maar ook niet voor jou.

Al in de zomer van 2011 waarschuwden de vakbonden de toenmalige regeringsonderhandelaars dat we overleg wensten over eventuele maatregelen. Dat het niet aan de ‘gewone mensen’ is om de gevolgen van de financiële crisis te betalen.

Op 2 december 2011 volgde een betoging, met 75.000 deelnemers, die volledig genegeerd werd.

Een paar weken later voert de nieuwe regering de meest ingrijpende maatregelen door in het eindeloopbaandossier sinds de jaren ’70, op twee weken tijd, zonder énig overleg. Ook de werkloosheidsreglementering moet er aan geloven. Wij blijven ook vinden dat met deze regering de sterkste schouders niet de zwaarste lasten dragen.

Een staking van de openbare diensten volgde op 22 december 2011. De regering beloofde daarop overleg. Dat overleg blijkt nu echter een lege doos te zijn. Van overleg is geen sprake, men houdt ons aan het lijntje.

Al vorig jaar schoven we de datum van 30 januari naar voren. Het is nu zover, de staking zal doorgaan, ook al stelden we voldoende alternatieven voor om dit te vermijden.

Ook voor jouw toekomst

Veel studenten melden ons een probleem te hebben voor het afleggen van hun examen op 30 januari of gewoon naar school te kunnen gaan.

Wij hopen ook dat de jongeren – alle jongeren, ook die na jou komen – nog naar school zullen kunnen gaan onder dezelfde democratische en sociale voorwaarden.

In bijna al onze omringende landen is studeren een pak duurder dan bij ons. In het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn de studiekosten zo hoog, dat je als student jaren schuld moet afbetalen nadat je bent afgestudeerd.

Onze strijd gaat er ook over te zorgen dat er voor alle jongeren nog een fatsoenlijk pensioen zal zijn. Wij vechten er ook voor dat – als je later het geluk hebt kwaliteitsvol werk te vinden – je zal kunnen genieten van de indexering van je loon en goede loon- en arbeidsvoorwaarden. Dat je tijdens je leven ook nog tijd zal kunnen maken voor interesses naast je werk en voor een goede combinatie tussen arbeid en gezin.

Begrip en solidariteit

Door te zwijgen en onze stem niet te verheffen, is die strijd op voorhand verloren. Het zal voor de jongere generaties niet vanzelf gaan, de uitdagingen zijn groot.

Maar als vakbond blijven wij geloven in een samenleving waarin de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. En de enige manier waarop die ‘sterkste schouders’ luisteren naar de kleintjes, is door ze te doen luisteren.

Als iedereen zwijgt, zal iedereen uiteindelijk het slachtoffer zijn. Onze strijd is ook de jouwe!

Wat de ‘kleintjes’ op dit moment beter niet doen, is op elkaar beginnen schieten. Staken veroorzaakt hinder en we vragen daarvoor begrip en solidariteit. We vragen nog aandacht te hebben voor het ‘wij’ in een wereld die enkel draait om het ‘ik’. Door te staken nemen wij van niemand rechten af, we zorgen er integendeel voor dat jullie er morgen nog zullen hebben.

We vinden trouwens dat als de aangekondigde staking tot feitelijkheden leidt die onvoorzienbaar zijn, er overmacht kan ingeroepen worden. Ook kan de vraag gesteld worden of er geen structurele overmacht is. Sommige onderwijsinstellingen stellen al alternatieve examendata voor. De minister van Onderwijs zou hier een standpunt kunnen innemen.

Met vriendelijke groeten en wensen voor succes met je examens, je studies en je verdere leven.

Rudy De Leeuw
voorzitter ABVV

PS:  Een fijn initiatief van studenten die elkaar een slaapplaats of vervoer aanbieden, is deze Facebookgroep: "Help! Ik heb examen op 30/01!"

Lees ook

Zoek op trefwoord

staking