1 mei-toespraak 2012

Waar blijven de patronale plichten rond kwalitatief werk? Rond werkbaar werk? Rond investeren in oudere werknemers? Rond investeren in onervaren jongeren? Dat stelde Caroline Copers, algemeen secretaris Vlaams ABVV, op 1 mei aan de kaak.


Grove onrechtvaardigheden

Kameraden,

De laatste maanden hebben we veel vormen van grove ongelijkheid en onrechtvaardigheid gezien.

De Bekaert-bonus voor Bert de Graeve, de pensioenbonus voor gewezen Dexia-baas Mariani, het pleidooi voor de afschaffing van dubbel vakantiegeld en eindejaarspremie door de baas van Adecco - die zelf in Zwitserland woont en meer dan 3 miljoen euro per jaar verdient.

De discriminerende houding van bepaalde uitzendkantoren en dienstenchequebedrijven waardoor vele potentiële werknemers geen kansen krijgen op de arbeidsmarkt.

Het bemoeilijken van het recht op brugpensioen zonder dat daar enige verplichting tegenover staat bij de werkgevers om inspanningen te doen om mensen langer aan de slag te houden.

Het beperken van de rechten op werkloosheidsuitkeringen zonder aandacht voor het aanbod van kwalitatieve banen of jobcreatie.

Het groeiende onevenwicht tussen afnemende rechten en toenemende plichten.

Wie kan rondkomen met een werkloosheidsuitkering van 1091 euro als alleenstaand gezinshoofd met twee studerende kinderen ten laste? Welke alleenstaande werkloze kan rondkomen met 916 euro?

450.000 Vlamingen leven vandaag sociaal geïsoleerd en in armoede. En dit cijfer stijgt. Dit is onaanvaardbaar. Meer en meer riskeren werklozen in armoede terecht te komen. En laten we ons niet vergissen: ieder van ons loopt steeds meer het risico om werkloos te worden.

Wanneer patronale plichten?

Waar ligt de verantwoordelijkheid voor de werkgevers?

Het is voor hen gemakkelijk gemaakt om oudere werknemers af te danken, en goedkoper nu het brugpensioen in de feiten zo goed als onmogelijk is gemaakt.

Waarom is er geen patronaal plichtenverhaal dat werkgevers het moeilijk maakt om mensen te dumpen aan het meest goedkope tarief?

Waarom is er geen patronaal plichtenverhaal rond kwalitatief werk? Rond werkbaar werk? Rond investeren in oudere werknemers? Rond investeren in onervaren jongeren? Rond investeren in mensen, ongeacht leeftijd,geslacht of afkomst?

De mantra van langer werken kan maar echt gerealiseerd worden indien we ook investeren in anders werken. Niemand wordt graag gedumpt op 50-jarige leeftijd door een herstructurering. En geen enkel slachtoffer van herstructurering verdient het afgeschilderd te worden als profiteur en luiaard.

Oudere werknemers worden dubbel gestraft. Ze verliezen én hun baan én het recht op een sociaal statuut dat beter is dan dat van oudere werkloze. Maar daartegenover staat geen enkele verplichting voor werkgevers, noch om mensen aan boord te houden, noch om oudere werklozen aan te werven.

Dit onevenwicht, kameraden, maakt ons kwaad.

We herhalen dan ook onze oproep om van het langerwerken-discours een evenwichtig verhaal te maken van gemiddeld langer en anders kunnen werken. Van werkbaar werk dat het iedereen ook mogelijk maakt het langer vol te houden in gezonde omstandigheden, van kwalitatieve jobs met oog voor de combinatie werk en privé.

Europa: blinde saneringen

Kameraden,

Toenemende ongelijkheid en onrechtvaardigheid zien we ook rondom ons in Europa.

De dramatische toestand in Griekenland, in Spanje, in Portugal, kan geen enkele syndicalist onberoerd laten. De Europese lidstaten dragen tot op vandaag de gevolgen van de bankencrisis van 2008 terwijl het voor de banken business as usual is.

Waar blijft de regulering van de bankwereld?
Waar blijft de financiële transactietax?
Waarom wordt speculatie nog steeds niet aangepakt?

Het Europees beleid van blinde saneringen biedt geen enkel perspectief. De Europese Vakbond dient zich sterker dan vandaag te verzetten, een eerste primeur van Europese actie zagen we op 29 februari 2012, maar we moeten in gans Europa een veel sterkere vuist maken voor een duurzame relance.

Index opnieuw onder vuur

Kameraden,

Een ander gevaar blijft nog steeds op tafel liggen: de voortdurende aanval op onze automatische index.

Alle ballonnen zijn hier al de lucht in gegaan en afgeschoten. En het moet gezegd: de socialistische partijen binnen de federale regering hebben van het behoud van de index samen met het ABVV een strijdpunt gemaakt.

Wie aan de index wil raken, zal het ABVV op zijn weg vinden. Wij willen geen netto-index, geen groene index, geen index voor lage lonen, geen indexsprong.. …

Dit zijn geen alternatieven, want vergis jullie niet: dankzij de indexsprongen uit de jaren ’80 hebben de werknemers in dit land gemiddeld 35.000 euro achterstand in koopkracht opgelopen. En al die ballonnen zijn niets meer dan verkapte lastenverminderingen voor werkgevers en minderinkomsten voor de RSZ .

De werkgevers en de liberalen moeten stoppen de index en de inflatie met elkaar te verwarren. De index is de thermometer die de koorts meet. De koorts dat zijn de prijsstijgingen en de hoge winstmarges.

Het ABVV heeft reeds vele maanden gewezen op het probleem van de te hoge energieprijzen en gehamerd op de noodzaak om in plaats van de index aan te vallen de energieprijzen onder controle te brengen en daarmee ook de inflatie beter te beheersen.

De combinatie van initiatieven rond groepsaankopen, zoals georganiseerd in verschillende provincies - hetgeen vele duizenden consumenten heeft gesensibiliseerd rond zowel energieprijs als rond groene stroom -, evenals onze volgehouden inspanningen om Electra-cash aan te klagen hebben er mee toe geleid dat minister van Economie Johan Vande Lanotte effectief vanaf 1 april 2012 een prijsblokkering heeft kunnen opleggen aan Electrabel.

Electrabel heeft na stevig tegenpruttelen de vlucht vooruit genomen en tot prijsverlagingen beslist voor de vaste klanten. Die prijsverlagingen tonen aan dat onze kritiek op de superwinsten en de te hoge prijzen terecht was.

Trouwens: vandaag blijkt bovendien dat ondanks de prijsverlagingen Electrabel nog steeds de duurste speler is en dus niet de beste leerling van de klas. Er is dus ruimte voor nog meer prijsverlagingen en dat alleen maar de consumenten ten goede komen.

Dat we bovendien gedurende al die maanden gelijk hadden om te zeggen dat niet de index maar wel de energieprijzen dienen aangepakt blijkt thans uit de vaststelling dat door de prijsdaling van Electrabel de spilindex niet in september maar pas in oktober zal worden overschreden.

Fiscale fraude eindelijk aangepakt?

Kameraden,

Het ABVV pleit voor een model van duurzame relance in plaats van blinde besparingen. De index aanvallen zal de koopkracht van de mensen aantasten en dus ook de economie. We hebben daarentegen groei nodig, duurzame ecologische groei, met investeringen in innovatie, onderwijs, groene banen.

Men zegt dat daar geen geld voor is!

Dat men dan de miljarden aan overheidssteun voor de bedrijven heroriënteert richting jobcreatie. Met deze overheidssteun en daarbovenop de notionele intrest is er 15 miljard euro ter beschikking om in duurzame relance te investeren. Er is altijd geld te vinden, maar men moet het willen zoeken.

De laatste dagen is er heel wat te doen over de arbeidskosten in ons land, namelijk de bijdragen die werknemers en werkgevers betalen op loon. Als ABVV weten we dat de kosten op arbeid hoog zijn, maar daar staat een hoge productiviteit tegenover.

Ook nu wordt de discussie niet eerlijk gevoerd. De loonkostsubsidies aan bedrijven, naast de RSZ-verminderingen, worden niet mee in rekening gebracht en ook daar gaat het over vele miljarden.
Nogmaals: men moet het geld willen vinden.

Staatssecretaris John Crombez maakt werk van een aanpak van de fiscale fraude. Alles kan altijd beter, maar hij neemt dit dossier tenminste ernstig en op kruissnelheid moeten ook fiscale maatregelen op kapitaal en vermogens de nodige middelen genereren om de begrotingstekorten mee te helpen aan te pakken.

Onze eis blijft dat de sterkste schouders eindelijk de zwaarste lasten gaan beginnen dragen. Vraag is of minister van Financien Steven Van Ackere zal volgen. Hem hebben we al meer gehoord over de aanpak van de index dan over de fiscale hervormingen die zo noodzakelijk zijn.

Het index, energie- en fiscale fraudedossier tonen aan dat onze politieke relais kan werken.

Sociale verkiezingen: stem ABVV

Kameraden,

Van 7 tot en met 20 mei worden er sociale verkiezingen georganiseerd. Jullie allen hebben de voorbije jaren hard gewerkt, als deleegee, als militant, als betrokken leden.

Deze maand verdient de inzet van de vele duizenden afgevaardigden dan ook te worden beloond. Het ABVV heeft 55.000 kandidaten die zich verkiesbaar stellen! Stem dan ook ABVV en overtuig je collega’s om hetzelfde te doen. Een sterke vakbond is broodnodig.

Tot slot kameraden, wil ik zoals elk jaar de aandacht vestigen op enkele initiatieven in de marge van deze strijddag.

Samen met de socialistische vrouwen van Zij-Kant heeft het Vlaams ABVV de schouders gezet onder Equal Pay Day op 20 maart. Zij-Kant voert vandaag actie onder de slogan “1 MEI is ook 1 ZIJ” waarmee het belang van vrouwelijke kandidates voor de sociale verkiezingen in de verf wordt gezet.

Immers, de Equal Pay Day-actie mag niet beperkt worden tot een initiatief van één dag per jaar. Het wegwerken van de loonkloof vergt een constante strijd in de bedrijven en sectoren en daarin zijn Zij-Kant en het Vlaams ABVV bondgenoten sinds vele jaren.

Het Vlaams ABVV steunt ook de campagne van FOS, de socialistische ngo, rond het recht op gezondheid. Net als vorig jaar willen we dat hier vandaag extra in de verf zetten. Want arm maakt ziek en ziek maakt arm, strijden voor gezondheid is strijden tegen ongelijkheid en armoede, zowel in het Zuiden als in het Noorden. Doe mee aan de prikactie van FOS en geef je prik aan de minister van Ontwikkelingssamenwerking.

Solidariteit: onze rode draad

Kameraden,

Elk jaar opnieuw focussen we op die syndicalisten overal ter wereld voor wie syndicaal werk levensbedreigend is.

En we symboliseren dit elk jaar op 1 mei door jullie Blije Bloemen aan te bieden, Fair Trade rozen die in goede arbeidsomstandigheden worden gekweekt en die symbool staan voor ons project in de bloemensector van Colombia, waar duizenden, vooral vrouwen, in erbarmelijke omstandigheden, met tijdelijke contracten, onder anti-syndicale repressie hun dagelijkse arbeid moeten leveren. En waar het letterlijk levensbedreigend is om als syndicalist op te komen voor je collega’s.

De rode draad doorheen ons werk, doorheen onze waarden als ABVV is solidariteit.

Met de actieven en niet-actieven in ons land, met de Grieken en de Spanjaarden in Europa, met syndicalisten overal ter wereld.

Omdat we blijven geloven in een betere wereld.
Omdat we daarvoor moeten blijven strijden.

Leven 1 mei!
Leve het ABVV!

Lees ook

Zoek op trefwoord

1 mei