Nieuwe Vlaamse regering moet sociale pijnpunten bijsturen

Persbericht 23/07/2014 - Eerste reactie Vlaams ABVV op Vlaams regeerakkoord Bourgeois I.


Het Vlaams ABVV heeft vandaag kennis genomen van het regeerakkoord van de nieuwe Vlaamse regering. Op dit ogenblik is het precieze budgettaire plaatje ons niet bekend en dus ook niet de wijze waarop de regering haar voorgenomen besparingsinspanning zal invullen. “Een eerste lezing levert alvast enkele fundamentele sociale pijnpunten op,” merkt algemeen secretaris Caroline Copers op. Het Vlaams ABVV eist dat dit via overleg wordt bijgestuurd.

De nieuwe regeringsploeg heeft een lijvig akkoord voorgeschoteld. Ook al is er continuïteit op veel vlakken - zoals het Masterplan secundair onderwijs -, er is een duidelijke ambitie om het beleid bij te sturen. Door het ontbreken van een transparant financieel plaatje blijft het echter onduidelijk waar er zal bespaard worden en waar het gewicht van nieuwe beleidsinitiatieven ligt. Ook al was er aanvankelijk sprake van een meer geleidelijke saneringsbenadering is de regering toch uitgegaan van een begrotingsevenwicht met ingang van 2015.

Een eerste lezing van het regeerakkoord levert een aantal belangrijke sociale pijnpunten op:

  • Een economie voor en door ondernemers:

Uit gans het akkoord en in het bijzonder uit de economische hoofdstukken komt een uitgesproken ambitie naar voor om de overheid ten dienste te stellen van de ondernemingen.

Meer dienstverlening op maat, meer subsidies voor ondernemers en zelfstandigen, opnemen in de eindtermen van ondernemerszin en ondernemerschap... en een expliciete opwaardering van de rol van de ondernemersorganisaties bij het uitstippelen en het uitvoeren van beleid, zoals het opwaarderen van de industrieraad (enkel met industriëlen), een meer evenredige aanwezigheid van de ondernemerswereld in verschillende bestuurs- en adviesraden en het sterker inschakelen van ondernemersorganisaties voor het stimuleren, adviseren en begeleiden van ondernemingen.

“Waarbij we de vraag stellen: wat staat daar tegenover?,” zegt Caroline Copers. “Het principe 'voor wat hoort wat' is hier kennelijk niet aan de orde. Op onze vraag om werknemerschap in de eindtermen op te nemen of om de vakbonden te erkennen als het loopbaanloket voor werknemers vinden we hier geen antwoord.”

  • Rechten van werknemers afslanken:

Deze regering springt in elk geval minder zorgvuldig om met de rechten van werknemers.

Het akkoord bevat de expliciete keuze om het 'Vlaamse tijdskrediet' te uniformiseren over alle sectoren heen en te herleiden tot zorgverlof. De oudere werknemers in de zorgsectoren verliezen meteen hun aanvullende rechten op landingsbanen. Ook het behoud van het tijdskrediet als recht van werknemers om op eigen initiatief vorming te volgen tijdens de werktijd is verre van verzekerd, want het gaat op in een groter geheel van opleidingscheques, opleidingskrediet en betaald educatief verlof.

Positief is het behoud van dienstencheques en het onderscheid met aanvullende thuishulp, maar geen woord over de noodzakelijke opwaardering van de arbeidsvoorwaarden van de dienstenchequewerknemers.

En dan hebben we het nog niet gehad over de positie van het overheidspersoneel dat het meest getroffen dreigt te worden door de besparingsintenties onder het mom van een slanke overheid, maar waar voortaan ook interimarbeid haar intrede doet.

  • Werkzoekenden activeren tot 65 jaar en tot het verrichten van gemeenschapsdienst:

Het voorgenomen arbeidsmarktbeleid staat deels in het teken van continuïteit en omvat positieve maatregelen als het versterken van het duaal leren bijvoorbeeld. Maar we missen de focus op ambitieuze inspanningen voor kortgeschoolden.

“Gemeenschapsdienst is voor ons in elk geval uitgesloten als passend werkaanbod. Alle  werkzoekenden kansen bieden op werk is ook onze bekommernis, maar werkzoekenden activeren tot 65 jaar is absurd op een ogenblik dat 50-plussers nauwelijks kansen krijgen op de arbeidsmarkt,” stelt Caroline Copers.

  • Sociaal beleid: een kaas met gaatjes en weinig sprake van herverdelend beleid:

Het welzijnsluik bevat heel wat positieve oriëntaties, maar we missen een ambitieus armoedebestrijdingsbeleid. We stellen vast dat er gesnoeid wordt in subsidies voor sociale koopwoningen en dat het gratis vervoer voor 65-plussers moest sneuvelen.

We hebben ook vragen bij het toekennen van een sociale toeslag in de kinderbijslag voor lagere inkomens zonder dat dit inkomensbegrip voldoende is vastgelegd (nu is het gekoppeld aan inkomen en sociaal statuut zoals werkloos of gepensioneerd).

“We missen bovenal een herverdelend fiscaal beleid,” betreurt Caroline Copers. “Er is een grote kans gemist om een echte heroriëntering uit te zetten in het fiscaal beleid waarbij grote inkomens en vermogens een meer billijke bijdrage zouden betalen, bijvoorbeeld op het bezit van meerdere woningen.”

  • Sociaal overleg met mondjesmaat:

Her en der is sprake van het betrekken van sociale partners, bijv. via een banenpact, maar eerder met mondjesmaat. Zo is er geen woord vuil gemaakt aan het streekoverleg met sociale partners en is er geen uitgesproken ambitie om het overleg in de SERV of via het VESOC op te waarderen.

Drieledig overleg tussen sociale partners en overheid wordt wel opgevoerd voor het beleid inzake sociale bescherming. Dat is een positieve zaak, al hadden we liever gezien dat de 'Vlaamse sociale zekerheid' ook over een afgezonderd budget kon beschikken zoals federaal het geval is. We missen vooral de reële betrokkenheid van de sociale partners tot op het niveau van de Agentschappen als het op kinderbijslag en kinderopvang aankomt bijvoorbeeld.

“Het Vlaams ABVV eist in elk geval dat er meer transparantie komt over het financiële plaatje en dat de genoemde pijnpunten via sociaal overleg worden aangepakt,” concludeert Caroline Copers.

Lees ook

Zoek op trefwoord

regeerakkoord Vlaamse Regering