‘Doorstart’ Vlaamse regering slaat bal 3 keer mis
30/05/2016 Persbericht - De zogenaamde doorstart van de Vlaamse regering is vooral een opeenstapeling van gemiste kansen.
- 1) De kinderbijslag: indexsprong na indexsprong
- 2) De hervorming van het onderwijs: een maat voor niets
- 3) De hervorming van de provincies: factuur voor de burger
Na lang wachten is het zover: eindelijk hakt de Vlaamse regering een aantal knopen door in grote dossiers zoals de kinderbijslag, de onderwijshervorming en het hertekenen van de provincies. Helaas stopt het goede nieuws daar...
“De zogenaamde doorstart van de Vlaamse regering is vooral een opeenstapeling van gemiste kansen. Dit zijn compromissen die goed zijn voor het politieke blazoen, want iedereen kan doen of hij iets binnenhaalt, maar niet voor de burger. Nochtans kon het anders,” reageert Caroline Copers, algemeen secretaris van het Vlaams ABVV.
1) De kinderbijslag: indexsprong na indexsprong
De hogere basisbedragen betekenen onvermijdelijk dat er in de toekomst een lager budget zal gaan naar sociale toeslagen. Van het sterker inzetten van de kinderbijslag in de strijd tegen kinderarmoede is alleszins geen sprake. Efficiëntiewinst is er ook niet.
Hoewel het positief is dat er niet voor een onmiddellijke breuk met het verleden wordt gekozen, wordt de complexiteit er niet minder op. Bovendien verliest ook de middenklasse, onder andere door het afschaffen van de leeftijdstoeslagen. De premie gekoppeld aan het inschrijven van het kind in het kleuteronderwijs zet dan weer de deur open voor het financieel bestraffen van wie het al het moeilijkste heeft.
Caroline Copers: “De vraag rijst of het systeem veranderd wordt vanuit een visie op verbetering van het systeem, dan wel gewoon vanuit de drang om het anders te doen. En ook: hoe lang zal dit compromis standhouden? Wanneer het kostenplaatje gepresenteerd wordt, vanaf 2019, zal de volgende Vlaamse regering onmiddellijk op zoek mogen gaan naar centen. Bovendien krijgen de kinderen van vandaag de rekening gepresenteerd voor deze ‘verandering om de verandering’. Zij ondergaan indexsprong na indexsprong op de kinderbijslag om dit allemaal te bekostigen en verliezen zo naar schatting 180 miljoen euro.”
Hoe kon het anders?
Een iets lager basisbedrag met behoud van de leeftijdstoeslagen en een groter budget voor de sociale toelagen was een duidelijk signaal geweest dat het Vlaanderen menens is met de strijd tegen de kinderarmoede.
2) De hervorming van het onderwijs: een maat voor niets
Van de ambitieuze hervormingsplannen lijkt er weinig over te blijven en eigenlijk zijn er geen keuzes gemaakt. Een brede eerste graad komt er niet. De driedeling ASO, TSO, BSO blijft bestaan, alsook het watervaleffect. De scholen krijgen de vrijheid om, behoudens enkele cosmetische ingrepen, hervormingen door te voeren of alles bij het oude te laten.
Caroline Copers: “De toekomst is er dus een waarin een onderwijs op twee snelheden onvermijdelijk wordt, met winnaars (‘elite-scholen’) en verliezers en zonder algemene lijn. De goed bedoelde ingrepen in het basisonderwijs (focus op vreemde talen) zijn gezien de onderfinanciering dan weer totaal onrealistisch te noemen en zijn dus een maat voor niets.”
Hoe kon het anders?
Een duidelijke keuze voor een brede eerste graad en een adequate financiering koppelen aan bijkomende verwachtingen ten aanzien van het basisonderwijs, zodat het geen hervorming op papier wordt.
3) De hervorming van de provincies: factuur voor de burger
Efficiëntie nastreven in de organisatie van de verschillende bestuursniveaus is een goede zaak. Maar ook hier is er duidelijk sprake van een gemiste kans. De bevoegdheden van de provincies worden verdeeld over de andere beleidsniveaus, maar het is maar de vraag of die ook zullen opgenomen worden. Een deel zal op de nek komen van de nu al noodlijdende gemeenten.
De grootste blinde vlek zit echter in het gelijktrekken van de provinciale opcentiemen in de belastingen.
Caroline Copers: “Dit is een uitgelezen kans om ook in Vlaanderen het debat over eerlijke belastingen te voeren, maar hier wordt met geen woord over gerept. Men gaat zonder meer uit van lagere belastingen, hetgeen dus vooral betekent dat andere facturen aan het adres van de burger ook in de toekomst verder zullen moeten stijgen.”
Hoe kon het anders?
Eindelijk een breed debat over rechtvaardige fiscaliteit in Vlaanderen voeren, met concrete voorstellen zoals de piste van een zorgcentiem in de personenbelasting om een betaalbare oude dag te verzekeren.
Lees ook
- Kinderbijslag is te belangrijk om over te laten aan de achterkamers van de politiek
(Pers- en nieuwsberichten - Laatste nieuws) - Vlaamse regering moet inzetten op rechtvaardige fiscaliteit
(Pers- en nieuwsberichten - Laatste nieuws)
