Vlaams ABVV focust volgende vier jaar op woonproblematiek, crisisaanpak en sociaal beleid

Persbericht 6 mei 2022 - Het Vlaams ABVV zal zich de komende vier jaar specifiek focussen op wonen, de aanpak en factuur van huidige en komende crisissen en een beter Vlaams sociaal beleid.


Elke 4 jaar organiseert het Vlaams ABVV een inhoudelijk congres waarin de socialistische vakbond de krijtlijnen uitzet voor de volgende ‘bestuursperiode’. Aan de achterban wordt hierbij gevraagd welke thema’s primair aangepakt dienen. Dat gebeurt niet zomaar. Op voorzet van de studiedienst van het Vlaams ABVV worden per centrale en per gewest thema’s aangepakt, voorkeuren uitgesproken, voorstellen gedaan. Een proces van maanden, dat deze keer helaas online moest doorgaan. Uit dat proces zijn drie thema’s gekomen, prioritair aan te pakken op Vlaams niveau.

Wonen

Wonen is een belangrijk syndicaal thema. Met je loon of uitkering betaal je immers je woning. Dat wordt alsmaar moeilijker. Met een gemiddelde huurprijs van 800 euro zitten velen al aan de helft van hun maandloon. Ook huizenprijzen stijgen en tegelijk raken de wachtlijsten voor sociale woningen niet weggewerkt. Bovendien krijg je voor die hoge huurprijs niet noodzakelijk een goede woning.

Op de achtergrond spelen bovendien politieke en maatschappelijke uitdagingen. Er is de betonstop, de renovatiedoelstelling van de Vlaamse regering, de energieprijzen. Tegen 2050 moet 90% van de huizen in Vlaanderen energetisch gerenoveerd worden. De realiteit is dat de helft van de Vlaamse huishoudens niet het geld heeft om dat te bekostigen. Duurzaam wonen blijft zo een voorrecht van enkelen.

Wij willen betaalbare en goede woningen voor elke vorm van wonen en voor elke vorm van inkomen. De overheid heeft dringend een grotere greep nodig op de woningmarkt. Dat kan door veel meer sociale woningen te bouwen (30% tegen 2040), maar ook door wetgeving bij te sturen of in te voeren die de verhouding inkomen-woonkost reguleert of door een klimaatbank op te richten die renovaties kan voorschieten.

Crisissen vandaag en morgen

Klimaat, corona, Oekraïne, de wereld lijkt va de ene crisis in de andere te sukkelen. Die crisissen aanpakken kost overheden veel geld. Geld dat terecht geïnvesteerd wordt om burgers en bedrijven recht te houden. De rekening voor deze ingrepen komt nadien: vaak in de vorm van besparingen of extra belastingen. Gedragen door de samenleving. De factuur is er voor iedereen. Een mechanisme van solidariteit.

Alleen, dat mechanisme van solidariteit zien we te weinig in de omgekeerde beweging. Als er winsten zijn voor of na crisissen lijken die NIET voor de samenleving. Integendeel, het lijkt zelfs zaak om bij winst de solidariteit zo klein mogelijk te houden en bij verlies opeens zo maximaal mogelijk.

Daar zijn we het niet meer mee eens. Als we het hele systeem recht willen houden en vandaag zowel als morgen voor iedereen beschermd willen zijn tegen crisissen, dan MOET er een grotere solidariteit zijn tussen rijk en arm, tussen bedrijven en werknemers.

Wij willen dat de crisissen van vandaag niet de ongelijkheid van morgen veroorzaken. Vandaag betalen velen te veel omdat sommigen te weinig betalen. Laat iedereen bijdragen naar vermogen en zorg omgekeerd dat ook opbrengsten van investeringen bij iedereen terecht komen. Geef geen steun aan bedrijven die niet bijdragen, ga toekomstgericht om met belastingen.

Sociaal beleid

Onze federale sociale zekerheid en sociale bescherming, daar is iedereen het over eens, zijn zeer goede stootkussens gebleken tijdens vorige en huidige crises. Tijdens de financiële crisis was dat al duidelijk, dat gold nu ook tijdens corona. Zowel mensen als bedrijven werden ermee overeind gehouden.

Tegelijk zagen we door de beide crisissen ook problemen opduiken. Zaken waar niet goed over nagedacht was waardoor mensen uit het systeem vielen, maar ook plotse gevolgen van eerdere besparingen of efficiëntieoefeningen. Het systeem kraakte bij momenten in zijn voegen en dat was niet alleen de schuld van de crisis.

Daarom vinden wij dat ons sociaal beleid nood heeft aan een reality check. Armoede en sociale ongelijkheid zijn zaken waar we een antwoord op MOETEN vinden. Want hoe meer mensen er uit het vangnet donderen, hoe minder het geheel/de basis overeind blijft en hoe moeilijker het wordt om mensen en bedrijven overeind te houden.

Daarom meer – veel meer – aandacht voor de kwetsbaren. Voor mensen in armoede, voor eenoudergezinnen, voor nieuwkomers, voor mentaal welzijn… Maar ook aandacht voor hoe we naar het sociaal beleid kijken. Niet als een kost, maar als een trofee. Draai daarom die besparingen op het Groeipakket terug (nu al bijna 1 miljard), verdubbel de sociale toeslagen. Stop de vermarkting en commercialisering van de zorg.

In de problemen

De drie thema’s – gekozen door de achterban van het Vlaams ABVV – maken meer dan duidelijk dat alsmaar meer mensen in de problemen geraken”, concludeert Caroline Copers. Alarmsignalen van op en naast de werkvloer zijn legio. Getuigenissen die ook op het congres weerklonken. Uit de dienstenchequesector, de maatwerkbedrijven, de bewaking. Mensen met lage lonen die zelf ook nog hun vervoer moeten ophoesten. Die op het werk overnachten om kosten te sparen...

Veel mensen maken zich zorgen of ze nog rond zullen geraken, hoe ze hun energierekening zullen betalen en of er voldoende vangnet is als ze in de problemen komen. De structuren kraken, maar de mensen ook.

Op elk van de thema’s zal het Vlaams ABVV de komende jaren werken, wegen en actie voeren.